Bjarne vierde dit jaar zijn 18e verjaardag. Van die 18 jaar is hij al 12 jaar lang vaste klant op onze squashterreinen. Onder begeleiding van coach Mark Christie groeide hij uit tot meervoudig kampioen bij de jeugd. Vandaag stoomt hij de volgende jonge generaties Limburgse squashers klaar voor het grote werk.
Van de bowling- naar de squashbaan
Zijn eerste kennismaking met de squashwereld gebeurde eerder toevallig. “Voor mijn zesde verjaardag namen mijn ouders me mee naar Olympia om mijn feestje te komen regelen. We zouden gaan bowlen. Maar tijdens dat bezoekje was er net een squashopendeurdag aan de gang. Ik was meteen in de ban van het hele gebeuren en niet veel later stond ik zelf op de baan.”
“Mark heeft me beter met verlies leren omgaan”
Het was coach Mark die zich over Bjarne ontfermde. “In het begin was het nog allemaal redelijk speels, maar daarna lag de focus al snel op techniek. Als klein manneke kun je nog veel gaten dichtlopen, maar hoe ouder – en hoe minder wendbaar – je wordt, hoe belangrijker die techniek wordt.”
Dat squash ook een mentaal uitdagende sport is, hoef je Bjarne niet te vertellen. “Vroeger had ik het enorm moeilijk met verliezen, maar Mark leerde me het positieve uit elk verloren punt te halen. Balgevoel kan je heel moeilijk trainen, maar rustig worden, daar bestaan trucjes voor. Je tijd nemen om uit te blazen na een punt, een routine voor je opslag bedenken om je focus te herwinnen…”
“Zelf sponsors moeten ronselen”
Die vele uren op het trainingsveld wierpen duidelijk hun vruchten af doorheen de jaren. “Ik ben drie à vier keer Belgisch kampioen in de jeugd geworden en heb twee finales gespeeld op Europese toernooien.”
“Nu ik de jeugdreeksen bijna mag uitzwaaien, kijk ik er echt naar uit om deel te nemen aan de volwassenentoernooien. Mijn doel is om tot in de Verenigde Staten te geraken, maar de weg is nog lang. Het kost enorm veel om nog maar te mogen deelnemen daar.”
“Intussen blijf ik zelf sponsors verzamelen. Squash krijgt in ons land nu eenmaal niet veel financiële ondersteuning. Ik heb op eigen houtje tien samenwerkingen opgestart, waaronder eentje met Dunlop. Daar ben ik heel trots op. Op die manier kan ik blijven spelen in binnen- en buitenland.”
“Langs de andere kant heeft dat ook wel zijn charmes. De squashers – zeker bij de jeugd – vormen een heel hechte community. Om de kosten te helpen drukken, gebeurt het wel regelmatig dat je bij een collega-speler thuis blijft overnachten voor en na een toernooi. En zo ontstaan nieuwe vriendschappen.”
